In het dagelijks leven wordt de nauwe relatie tussen voedselverpakkingen en voedsel al lang door duizenden huishoudens onderkend. Of het nu in winkels, supermarkten of in elk huis is, overal zijn prachtig ontworpen, praktische en handige voedselverpakkingen te zien. Het is moeilijk voor te stellen hoe het zou zijn als voedsel zonder verpakking aan iedere consument zou worden geleverd.
In feite is voedselverpakking net als het ondergoed van voedsel, het is het laatste proces van de moderne voedingsindustrie. Het speelt niet alleen de rol van het beschermen en promoten van voedsel, maar vergemakkelijkt ook de opslag, het transport en de verkoop van voedsel. Voedselverpakkingen zijn voor een groot deel een integraal onderdeel van voedsel geworden en zullen een directe of indirecte impact hebben op de voedselkwaliteit.
1. Verpakkingsmaterialen
Residuen van schadelijke stoffen in voedselverpakkingen zijn voornamelijk afkomstig van verpakkingsmaterialen, vooral inkten en oplosmiddelen die schadelijke chemische materialen zoals benzeen, n-hexaan en gehalogeneerde koolwaterstoffen bevatten als de belangrijkste grondstoffen tijdens het verpakkings- en drukproces. Bovendien kunnen dergelijke inkten en oplosmiddelen die rijk zijn aan schadelijke stoffen ook acute en chronische vergiftiging van operators tijdens het productieproces veroorzaken, wat niet alleen de samenwerkingsrelatie tussen arbeid en management aantast, maar ook de sociale stabiliteit ernstig aantast.
Voedselverpakkingsmaterialen omvatten hoofdzakelijk polymere materialen zoals polyethyleen, polypropyleen, polyester en polyamide. Deze verpakkingsmaterialen vertonen grote verschillen vanwege hun verschillende moleculaire structuren, vormprocessen en toegevoegde additieven. Daarom is het voor voedselproducenten bijzonder belangrijk om een verpakkingsmateriaal te kiezen dat geschikt is voor hun producten, anders zullen er problemen met de voedselveiligheid optreden. Door de slechte barrière-eigenschappen van het materiaal zal de houdbaarheid van vloeibare melk bijvoorbeeld in korte tijd worden verkort of zelfs bederf veroorzaken. Als er bij plasticfolie geen voldoende luchtdoorlaatbaarheid is, kan de versheid van de groenten niet worden gegarandeerd. De potentiële schade van PVC-huishoudfolie zelf aan het menselijk lichaam komt hoofdzakelijk voort uit twee aspecten: ten eerste overschrijdt de resterende hoeveelheid vinylchloridemonomeer in de PVC-huishoudfolie de norm; ten tweede wordt de DEHA-weekmaker gebruikt bij het toevoegen van PVC-huishoudfolie, dat wordt blootgesteld aan vet of hitte. Bij consumptie komt DEHA gemakkelijk vrij en is schadelijk voor de gezondheid nadat het via voedsel in het menselijk lichaam is terechtgekomen.
Bisfenol A is een chemische stof die veel wordt gebruikt in plastic voedselverpakkingsmaterialen, maar ook in coatings en lijmen aan de binnenkant van blikjes. Bisfenol A in plastic voedselverpakkingen kan na verhitting in voedsel worden verwerkt en heeft een oestrogeenachtige functie. Nog niet zo lang geleden ontdekten Amerikaanse onderzoekers via dierproeven dat bisfenol A het risico op borstkanker bij vrouwen kan verhogen.
2. Drukinkt
Naast de algemene hechtsterkte met het substraat en slijtvastheid vereisen voedselverpakkingsfilms ook inktbestendigheid tegen sterilisatie- en kookbehandelingseisen, evenals vorstbestendigheid en hittebestendigheid om ervoor te zorgen dat ze tijdens transport en opslag kunnen worden gebruikt. Inkt zal niet vallen of condenseren.
Relevante Italiaanse autoriteiten hebben na bemonstering en testen sporen van de lichtgevoelige chemische stof isopropylthiaxantron aangetroffen in Nestlé-zuigelingenmelk. Deze stof zat oorspronkelijk in de drukinkt van de verpakking van babymelk en het kan zijn dat een spoor van de inkt in de babymelk is gedrongen. Ook in China hebben zich incidenten voorgedaan waarbij drukinkt voedsel verontreinigde. In 2005 ontdekte een voedselfabriek in Gansu dat de chips die zij produceerden een sterke, vreemde geur hadden. De fabriek riep onmiddellijk alle ruim 600 dozen met producten die in de groothandel waren verkocht, terug naar de markt. Na testen door het Scheikundig Laboratorium van de Universiteit van Lanzhou werd aangenomen dat de vreemde geur afkomstig was van benzeen in de drukinkt van voedselverpakkingszakken, en dat de inhoud ervan ongeveer driemaal de nationaal toegestane hoeveelheid was. Als de resterende hoeveelheid benzeen de norm overschrijdt, kan dit kanker en ziekten van het bloedstelsel veroorzaken.
Momenteel bevatten de meeste inkten zelf benzeen en kunnen ze alleen worden verdund met gemengde oplosmiddelen die tolueen bevatten. Als bedrijven goedkope tolueen met een lagere zuiverheid gebruiken bij de productie van voedselverpakkingszakken, zal het probleem van benzeenresidu ernstiger worden. Het probleem is dat hoewel relevante normen grenzen stellen aan het benzeengehalte van voedselverpakkingsmaterialen, het voor bedrijven moeilijk is om grenscontrole te bereiken. De reden is dat de kosten voor het testen van benzeen behoorlijk hoog zijn, waarbij het testen van een pakket meer dan 1,000 yuan kost.
3. Accessoires voor afdrukken
Vervuiling van voedselverpakkingen en drukwerk is een van de belangrijkste oorzaken van secundaire voedselvervuiling geworden. Benzeen, waarvan al lang bekend is dat het kankerverwekkend is, wordt momenteel vooral gebruikt als oplosmiddel voor lijmen van samengesteld verpakkingsmateriaal en plastic drukinkten. Door onvolledige verdamping van benzeenoplosmiddelen tijdens het drukproces kunnen benzeenstoffen in verpakkingsmaterialen achterblijven. Tijdens het voedselverpakkingsproces dringen benzeenstoffen het voedsel binnen, waardoor voedselbesmetting ontstaat.
Volgens statistieken was in 2004 het gehalte aan gechloreerde polypropyleeninkten die voor het printen van BOPP-films werden gebruikt, meer dan 60% van de plastic inkten voor voedsel- en farmaceutische verpakkingen die door grootschalige fabrikanten in mijn land werden geproduceerd, en de inktoplosmiddelen en verdunningsmiddel oplosmiddelen van dit systeem Het gehalte aan benzeenoplosmiddelen bedraagt over het algemeen ongeveer 50%, wat niet alleen schadelijk is voor de menselijke gezondheid, maar ook de gezonde ontwikkeling van de voedselverpakkingsindustrie in mijn land en zelfs de gehele voedselindustrie beïnvloedt. Het benzeenoplosmiddel dat in de verpakking achterblijft, wordt gemakkelijk geabsorbeerd door het voedsel in de verpakking, waardoor voedselbesmetting ontstaat. Hoewel het grootste deel van het tolueenoplosmiddel kan worden verwijderd door de in benzeen oplosbare inkt tijdens het afdrukken te drogen, kunnen er vanwege de sterke adsorptie van pigmenten in de inkt nog steeds gemakkelijk residuen ontstaan.
In maart 2006, tijdens een symposium over de gezondheid en veiligheid van plastic verpakkingsmaterialen voor voedsel, gehouden door het Plastic Packaging Committee van de China Packaging Federation, waren de deelnemende vertegenwoordigers het erover eens dat de veiligheidssituatie van plastic verpakkingsmaterialen voor voedsel in mijn land zeer ernstig is, en dat veel voedselproducten Plastic verpakkingsmaterialen op de markt zijn moeilijk te voldoen aan de nationale eisen op het gebied van voedselveiligheid, hygiëne en milieubescherming. Benzeenoplosmiddelen zijn zeer giftig. Als ze de huid of het bloed binnendringen, brengen ze de menselijke bloedcellen en de hematopoietische functie in gevaar, beschadigen ze het menselijke zenuwstelsel en veroorzaken ze leukemie. De Amerikaanse FDA noemt het een kankerverwekkende chemische stof. Daarom is het in ontwikkelde landen zoals de Verenigde Staten, West-Europa en Japan uitdrukkelijk verboden om benzeenoplosmiddelen te gebruiken bij het verpakken en bedrukken van voedsel. Integendeel, ons land kent tot nu toe geen duidelijke regelgeving. Bij de productie van voedselverpakkingsfilms en het maken van zakken worden benzeen (tolueen, xyleen) oplosmiddelen vaak gebruikt als oplosmiddelen voor inkten en lijmen. Er is geen beheer en toezicht. Het heeft een punt bereikt waarop de relevante afdelingen moeten besluiten dit strikt te beheren.
4. Afdrukproces
De huidige voedselverpakkingszakken in ons land zijn in principe diepdruk. Verschillende zakken voor voedselverpakkingen die in supermarkten te zien zijn, waaronder koekjes, gebak, melkpoeder en andere verpakkingen, zijn in principe bedrukt met gechloreerde polypropyleeninkten. De meeste van hen. De meeste landen in Europa en de Verenigde Staten maken gebruik van flexodruk. Flexodruk is iets slechter dan diepdruk wat betreft puntprestaties en drukkwaliteit, maar neemt wel het voortouw op het gebied van milieubescherming. In ons land zijn milieuvriendelijke technologieën zoals flexodruk niet erg geaccepteerd in de markt. Omdat flexodruk gebruik maakt van het reliëfdrukprincipe, vergeleken met diepdruk met zware oliën en zware kleuren, is de kleurende inkt minder, dunner en is de kleurgraad niet erg hoog. Qua helderheid is het niet zo helder als diepdruk.
Als gevolg van de hoge concentraties schadelijke stoffen die in voedselverpakkingen achterblijven, zijn de afgelopen jaren voedselbesmettingen en -vergiftigingen veelvuldig voorgekomen, wat veel ongunstige factoren met zich mee heeft gebracht voor het ontstaan van een harmonieuze samenleving. In september 2004 maakte de Algemene Administratie van Kwaliteitstoezicht, Inspectie en Quarantaine de resultaten bekend van willekeurige inspecties van voedselverpakkingen (film), waaruit bleek dat, naast algemene plastic zakken, het uitvalpercentage van speciale voedselverpakkingszakken zo hoog was als 15%. De afgelopen jaren was het slagingspercentage voor het bemonsteren van verpakkingszakken op verschillende plaatsen over het algemeen laag, met een slagingspercentage van slechts 50%-60%. Relevante partijen moeten het onderzoek naar nieuwe technologieën en processen voor inkten, lijmen, printen en composietverwerking zo snel mogelijk versterken om veilige en milieuvriendelijke voedselverpakkingsproducten te produceren.